Over Flixx

𝗦𝗼𝗺𝘀 𝗼𝗻𝘁𝗺𝗼𝗲𝘁 𝗷𝗲 𝗲𝗲𝗻 𝗵𝗼𝗻𝗱 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗼𝗺𝗱𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝗲𝗿𝗻𝗮𝗮𝗿 𝘇𝗼𝗰𝗵𝘁, 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝗼𝗺𝗱𝗮𝘁 𝗵𝗶𝗷 𝗷𝗼𝘂 𝘃𝗼𝗻𝗱.

Flixx kwam op mijn pad op een moment dat ik hem niet verwachtte — en misschien juist daarom zo hard nodig had.In deze blog vertel ik over zijn komst, zijn zoektocht, en wat hij mij heeft geleerd.Niet elke hond begint met een schone lei. Niet elke band ontstaat vanzelf.Maar als je goed kijkt zie je waar vertrouwen begint.

𝗩𝗲𝗿𝗵𝗮𝗹𝗲𝗻 𝘇𝗼𝗮𝗹𝘀 𝗱𝗮𝘁 𝘃𝗮𝗻 𝗙𝗹𝗶𝘅𝘅 𝗵𝗲𝗿𝗶𝗻𝗻𝗲𝗿𝗲𝗻 𝗺𝗲 𝗲𝗿 𝗲𝗹𝗸𝗲 𝗱𝗮𝗴 𝗮𝗮𝗻 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝗶𝗸 𝗺𝗲𝘁 𝗗𝗼𝗫𝗫𝗦 𝗱𝗼𝗲 𝘄𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗱𝗼𝗲.

𝗢𝘃𝗲𝗿 𝗙𝗹𝗶𝘅𝘅

Flixx kwam niet uit een warm nest. Hij stond op Marktplaats.
Een jonge Dwergteckel, nog geen jaar oud. Geen band, geen anker. Hij kwam, via-via, bij mij terecht.
Op de dag voor zijn eerste verjaardag.Niet gepland. Niet gezocht. Maar precies op het juiste moment.

Daxx had kort daarvoor kort achter elkaar zijn twee maatjes verloren: Lynn en Skip. Plotseling was hij alleen.
En dat was hij niet gewend. En het verlies van Lynn en Skip, de twee Border Collies, was natuurlijk ook voor mij enorm zwaar.
En toen kwam Flixx.Flixx was schrikachtig, reactief, snel van slag. Hij kende geen structuur, geen opbouw. Maar Daxx keek, accepteerde, en Flixx volgde hem vanzelf. Ze lagen meteen samen. Dicht bij elkaar. Alsof het altijd zo geweest was.

Eind december werd alles even te veel. Een heldere winterdag, veel mensen op de hei, vuurwerk in de verte. Flixx schrok.
En rende.We hebben de hele nacht gezocht. Vrienden hielpen. Ook een zoekteam. En de volgende ochtend, toen het stil werd, zat hij op de parkeerplaats. Wachtend. Alsof hij wist: hier moet ik terug zijn.

Daarna hebben we alles even klein gemaakt. Rust. Voorspelbaarheid. Duidelijke kaders. Geen haast. En langzaam groeide het vertrouwen. Niet perfect. Maar echt.Sommige honden kies je niet. Ze komen op je pad. Op een moment dat jij misschien nog twijfelt — maar zij het al zeker weten.Flixx kwam zonder kompas. Maar hij vond zijn richting. En hij vond ons.

𝗗𝗮𝘁 𝗶𝘀 𝗶𝗻𝗺𝗶𝗱𝗱𝗲𝗹𝘀 𝘃𝗶𝗷𝗳 𝗷𝗮𝗮𝗿 𝗴𝗲𝗹𝗲𝗱𝗲𝗻. 𝗠𝗮𝗮𝗿 𝘄𝗮𝘁 𝗵𝗶𝗷 𝗺𝗲 𝗹𝗲𝗲𝗿𝗱𝗲, 𝗱𝗿𝗮𝗮𝗴 𝗶𝗸 𝗻𝗼𝗴 𝘀𝘁𝗲𝗲𝗱𝘀 𝗺𝗲𝗲.