Minder drama - meer dialoog

Over halsbanden, hashtags
en gezond verstand
Een gedachte over hoe hondentraining soms groter wordt dan nodig is โ en hoe ik het weer klein probeer te houden: bij de hond, bij de relatie, bij de rust.
๐ ๐ถ๐ป๐ฑ๐ฒ๐ฟ ๐ฑ๐ฟ๐ฎ๐บ๐ฎ, ๐บ๐ฒ๐ฒ๐ฟ ๐ฑ๐ถ๐ฎ๐น๐ผ๐ผ๐ด
In een wereld waarin hondentraining soms bijna religie wordt, waarin het kiezen tussen halsband of tuigje voelt als een morele kwestie, en iedere wandeling voer is voor discussie, adem ik even diep in.
Ergens tussen "altijd positief" en "die moet gewoon luisteren" is iets verloren gegaan. Gezond verstand, bijvoorbeeld. Of ruimte voor nuance. Het besef dat er niet รฉรฉn waarheid is, maar dat er wรฉl veel manieren zijn om een hond met respect en begrip te begeleiden.
Ik zie training als een dialoog, geen strijd. Een proces, geen wedstrijd. Geen podium voor wie het hardst roept of het meeste volgers heeft.
Dus: iets minder drama, iets meer luisteren. Naar de hond. Naar jezelf. En iets minder naar al die stemmen online die het altijd beter denken te weten.