Rust is niet altijd wat het lijkt....

Soms is rust echt.
Ontspanning. Loslaten. Veiligheid.

Maar soms is rust alleen maar wat het lijkt.
Een hond die stil is omdat hij zich heeft afgesloten.
Die geen signalen meer geeft, omdat hij heeft geleerd: het heeft toch geen zin.

De valkuil van "rust afdwingen"

Af en toe duiken ze op: adviezen om honden langdurig in een bench te zetten "zodat ze rust leren."
Het klinkt als structuur — maar als een hond nergens heen kán, leert hij niet ontspannen.
Hij leert dat hij geen keuze heeft.

Een hond die stil blijft, omdat hij zich niet kán uiten, is niet kalm.
Hij is opgegeven.
Dat noemen we: aangeleerde hulpeloosheid.

Slapen uit leegte

Soms hoor je dat een hond de hele dag kan slapen "dus kun je gerust fulltime werken."
Maar slapen uit verveling of leegte is iets anders dan echte rust.

Rust komt voort uit veiligheid en veerkracht.
Niet uit afwezigheid. Niet uit opgave.

Een hond die stil is, is dus niet per se in balans.
Soms is stilte een waarschuwingslampje.

Rust gaat niet over onderdrukken

Wat ik een hond wél graag leer, is dit:

• zelf een rustplek opzoeken

• kunnen schakelen bij spanning

• leren dat er ruimte is voor keuze

Bijvoorbeeld via Boundary Training: een vaste plek die voorspelbaar en prettig is.
Niet omdat hij daarheen móét, maar omdat hij leert: "daar voel ik me veilig."
Stap voor stap. Met spel. Met regie. Met vertrouwen.

Echte rust komt van binnenuit

Rust is geen opgelegde stilte.
Rust is balans. Veerkracht. Herstel.

En dat ontstaat alleen als de hond zich gezien, gehoord en begrepen voelt.
Als hij leert dat gedrag effect heeft — en dat keuzes ertoe doen.

Echte rust is geen stilte van buiten,
maar balans van binnen