Wat Jane Goodall voor mij betekent?

Ooit had ik een totaal ander beroepsbeeld: ik wilde in de hotelsector werken, had er zelfs al stage voor gedaan. Totdat ik op het gymnasium, in de biologielessen, voor het eerst hoorde over gedragsbiologie en ethologie. In het lesboek werd ook Jane Goodall genoemd – en daar ging voor mij een nieuwe wereld open.

Ik leende haar boek "My friends the wild Chimpansees" uit de bibliotheek en wist meteen: dit boek wil ik zelf hebben. In een tijd zonder internet (eind jaren tachtig) zette ik een advertentie in de lokale krant. Uiteindelijk nam ik de bus naar een dorp ver buiten mijn toenmalige woonplaats om daar mijn eigen exemplaar op te halen. Dat boek heb ik nog steeds.

Vanaf dat moment veranderde mijn toekomstbeeld. Ik verslond boeken over diergedrag én kinderpsychologie, en besloot na mijn middelbare school eindexamen in Duitsland (Abitur) biologie te gaan studeren. Omdat mijn cijfers niet toereikend waren, kwam ik op de wachtlijst. In die periode schreef ik me wel in aan de universiteit en volgde ik twee semesters Germanistiek, Filosofie en Pedagogische Wetenschappen. Hoewel ik de vakken interessant vond, merkte ik al snel dat mijn hart toch echt bij dieren lag. Ik brak de studies af en besloot mijn weg anders vorm te geven: met de opleiding tot paraveterinair dierenartsassistente – in Duitsland toen staatlich geprüfte Tierarzthelferin. Dit diploma heb ik later in Nederland laten erkennen.

Toen ik in dat beroep aan de slag ging, kreeg ik een baan aangeboden. Samen met de verantwoordelijkheid van een eigen hond en een inkomen maakte dat een terugkeer naar de universiteit geen reële optie meer. Voor die baan verhuisde ik bovendien naar Nederland – en juist daar kreeg ik naar mijn gevoel veel meer mogelijkheden om me kynologisch verder te scholen dan ik in Duitsland gehad zou hebben.

In Nederland volgde ik de opleiding tot kynologisch instructeur en begon ik ook met de opleiding tot kynologisch gedragstherapeut. Door privéomstandigheden moest ik die opleiding afbreken en tot op heden heb ik hem niet meer opgepakt, mede omdat dit jarenlang niet te combineren viel met mijn fulltimebaan in de dierenartsenpraktijk.

Toen ik later DoXXS oprichtte en minder in de praktijk ging werken, ontstond er opnieuw ruimte om me verder te scholen. Ik koos er bewust voor om de opleiding tot concepttrainer te volgen, omdat die veel beter aansloot bij mijn doelen en visie op samenwerking tussen mens en hond dan de opleiding tot gedragstherapeut.

Daarnaast bleef ik hongerig naar verdieping. Ik bezocht lezingen en congresses en hoorde grootheden als Marc Bekoff, prof. Jan van Hooff en Ray Coppinger live spreken; hun inzichten over diergedrag en evolutie hebben mijn blik blijvend gevormd.

Jane Goodall heb ik daarentegen nooit live kunnen horen spreken. Vaak hoorde ik te laat dat ze in Nederland of Duitsland een lezing gaf, of was het al vol. Juist daarom voelt haar invloed bijzonder: ze is aanwezig in alles wat ik doe, ook zonder persoonlijke ontmoeting.

Vandaag de dag bouw ik verder op die basis. Na de afgeronde opleiding tot concepttrainer volg ik nu de opleidingen Specialist Reactieve Honden (DogsTalkPro) en Medical Training (bij Nicole Stein).

In mijn andere blogs schrijf ik over honden, gedrag en samenwerking tussen mens en dier. De rode draad is steeds: begrip, respect en nieuwsgierigheid. Waarden die ik – misschien wel zonder het zelf te beseffen – bij Jane Goodall heb opgepikt en die ik nu doorgeef in mijn werk bij DoXXS.

Misschien is dit wel mijn manier om een stukje van haar gedachtegoed voort te zetten – niet bij chimpansees in Afrika, maar bij honden hier in Parkstad.

“𝓦𝓱𝓪𝓽 𝔂𝓸𝓾 𝓭𝓸 𝓶𝓪𝓴𝓮𝓼 𝓪 𝓭𝓲𝓯𝓯𝓮𝓻𝓮𝓷𝓬𝓮, 𝓪𝓷𝓭 𝔂𝓸𝓾 𝓱𝓪𝓿𝓮 𝓽𝓸 𝓭𝓮𝓬𝓲𝓭𝓮 𝔀𝓱𝓪𝓽 𝓴𝓲𝓷𝓭 𝓸𝓯 𝓭𝓲𝓯𝓯𝓮𝓻𝓮𝓷𝓬𝓮 𝔂𝓸𝓾 𝔀𝓪𝓷𝓽 𝓽𝓸 𝓶𝓪𝓴𝓮.” - 𝓙𝓪𝓷𝓮 𝓖𝓸𝓭𝓪𝓵𝓵